Je staat met je tentje of caravan aan de rand van een schattig kabbelend beekje in de Frans Drôme of je hebt je net geïnstalleerd aan de voet van de Italiaanse Alpen. Tevree nestel je je in je klapstoel of plof je neer op je luchtbed met een boek en (natuurlijk) een flink glas wijn. Je bungelt met je voeten over het randje, neemt een diepe zucht en kijkt eens goed rond. Zo simpel en goed kan het leven zijn.
Jij kent niemand en niemand kent jou en er wordt maar liefst in 3 verschillende talen om je heen gebabbeld. En toch, is er altijd een handjevol mensen op de camping die je kent en verstaat. Het maakt niet uit welk land je komt of welke taal je spreekt.
Peter de prater (of Pierre, Pedro, Pablo..)
Wanneer jij naar de wc moet, komt hij net het paadje uitgelopen waar jij inloopt. Als jij staat te wachten op de laatste douche, wie komt daar dan net uit? Als jij je broodbestelling ophaalt bij de receptie en de deur uitloopt, tegen wie loop je dan aan? Wie staat er voor je in de rij van de glijbaan en wie neemt net dat laatste ligbedje naast jou in beslag? Juist, Peter de prater. Peter die 1000 en 1 verhalen heeft over zijn reis avonturen, hikes over de Mont Blanc, zijn safari in Afrika of op archeologische reis in India. Wat een weer vandaag he, dat doet hem denken aan… En oh, had hij jou al verteld over die ene keer in Australië toen hij een krokodil tegen kwam? Ja? Maar dit is een andere versie. Luister…. Daar sta je dan. Op je slippers, heen en weer te wippen met de w.c. rol in je handen. Of met je handdoekje, beleefd te knikken en te rillen. En wanneer je dan eindelijk met je biertje in je handen bij de campingbar staat en je hoort de bekende stem, zit jij binnen 3 seconden onder de bar.
Hippie Harry en zijn chickie
Elke ochtend gaat de rits open van zijn tentje (of een doek met stokken waar toevallig een rits in zit, hoe je het ook wil noemen) en er steekt een kop met een flink bos haar naar buiten. Elke ochtend lijkt hij verbaasd om te zien waar hij is en kijkt zoekend om zich heen. Langzaam klautert hij naar buiten waarbij hij struikelt over het flesje bier die daar nog ligt. Hij rekt zich lang uit zodat jij zijn blauw-wit gestreepte boxershort kan bewonderen die hij al 4 dagen aan heeft. Hij krabt aan zijn buik. ziet links van zijn voet zijn gitaar liggen, neemt een saffie, steekt hem op en begint te tokkelen. Door het geluid ontstaat er nog meer beweging in het hutje. Langzaam vouwen 2 benen van zijn chickie naar buiten die zich vervolgens staande weten te houden en sjokken naar het toiletgebouw. Eenmaal terug jat ze de sigaret van haar Harry en ploft neer op de grond in haar batik jurk. Dagplanning is bepaald.
Parmantige Pamela
Er is er altijd eentje, die doet alsof ze in een 5 sterren resort is. In volle glorie flaneert ze over de camping met haar glitter Havianas, een zonnebril die groter is dan de baguette in haar hand en met een omslagdoek van Gucci (goud natuurlijk, of roze met babyblauw) om haar taille geknoopt. Ze laat een wolk achter van Coco Madamoiselle, alleen op reukvermogen zou je haar route kunnen terugvinden. Eerst vertrekt ze schrijdend naar het zwembad, waar al heel toevallig het beste ligbedje is gereserveerd (met een handdoek die naar kokosparfum riekt). Glimmend van de olie vlijt ze zich met een boek in de zon, waar ze niet meer uit komt. Mits het zij om even met haar perfect gemanicuurde tenen te poedelen in het zwembad om af te koelen. Met een boek in haar rechterhand en haar verduisterende schotels op haar neus houdt ze alles scherp in de gaten. Het boek is na 10 dagen chillen aan het zwembad, het zal je verassen, niet uitgelezen.
Wijnman Willem en zijn vrouw Wilma
Ze lijken er te wonen, Willem en Wilma, de bar is niet compleet zonder dit koppel met een drankje in hun hand. Herkenbaar aan hun rode neuzen van de zon zijn zij binnen een dag dikke maatjes met de barman. De hese (pakkie sjek per dag) en bulderende lach rolt over het restaurant heen. Wil jij een bestelling doen? Geen nood, Willem weet elke druifsoort te benoemen en voor je het weet staat er een ander drankje voor je neus dan je eigenlijk in gedachten had. Met een goede grap van Wilma en een klap op je schouder van Willem ben je weer ‘good to go’. Tot de volgende bestelling…
Beachclub for kids
Zelfs ik, als 26 jarige (bijna 27), voel me soms nog geïntimideerd door dit clubje. Een groep van 13 t/m 17 jarige pubers. Ze zijn altijd samen. Altijd. Ze zijn samen op het strand. Ze zijn samen in de campingwinkel. Ze gaan samen van de glijbaan af en nemen altijd de hele pingpong tafel over, samen. Met hun handdoek over hun schouder, een krakend muziekboxje in hun hand, de meiden gearmd achter in de groep, sjokt deze beachclub over de camping. No camping swag, no life. Yolo. Peace out.
De enige echte Hollander
And last, but not least: de echte Hollander. Jazeker, jij en ik. Want iedereen doet het. Geef het maar toe. We zijn een grap voor de Fransen, Italianen en Spanjaarden, ze liggen dubbel om het typische gedrag van de Hollanders op de camping. Want geen enkel, ik beloof je, geen enkel Hollands gezin komt zonder een pak hagelslag, een pot pindakaas of een zak aardappelen naar de camping. En niet 1, maar liefst 4 pakken hagelslag, 2 potten pindakaas en 5 kg aardappelen! Want stel je voor, dat de hagelslag op raakt? Of de pindakaas? En och, die aardappelen had je toch nog thuis liggen, handig voor de eerste dag, toch? (lees: voor de rest van de week). En ik weet niet of elke Hollander zich hier schuldig aan maakt, maar ik wel. Ik neem het mee, maar ik eet het nooit op. Weggooien? Nee joh, zonde! Gewoon weer terug in de auto terug naar Nederland.
